Yazmaya değer diye..

Aslında ölüm o kadar yakınımızda ki,her an her dakika olabilir. durakta otobüs beklerken freni patlamış bir kamyon çekip alabilir bizi sevdiklerimizden. Ya da takımının galibiyetini kutlayan birinin havaya açtığı ateşte vurulabiliriz. Pamuk ipliğiyle bağlıyız hayata. Her an her dakika çıt diye kopabilir. Yaşayamadığımız için kahırlandığımız hayallerimiz, söyleyemediğimiz için derdimiz olan sırlarımız,korktuğumuz her ne varsa anlamını yitirir. Biliyorum kefenin cebi yok,yok. Ama eğer olsaydı içine pişmanlıklarımızı doldururduk. Keşke öfkeyle kalbimi karartmasaydım. Keşke korkularımla inşa ettiğim cehennemde yanmasaydım. Keşke söyleseydim Keşke söylemeseydim. Kırmasaydım keşke, bu kadar kırılmasaydım. Keşke sevdiklerime daha çok vakit ayırsaydım.Daha çok öpseydim,koklasaydım. Daha az kızıp daha çok sevseydim keşke. Ne kadar sevsem eksik olsaydı. Keşke,keşke...